TECHNIKI UCZENIA SIĘ
Jedną z ważniejszych przyczyn niepełnego wykorzystywania własnych możliwości jest nieefektywne przyswajanie wiedzy. Efektywności tej można się jednak nauczyć!
Efektywne uczenie się to umiejętność poruszania się w gąszczu informacji, szybkie przyswajanie, przechowywanie i odtwarzanie tych informacji, które w danym momencie są potrzebne. Takiemu efektywnemu uczeniu się pomóc mogą techniki uczenia się, których jest sporo… oto kilka z nich:
RZYMSKI POKÓJ
Jest wiele sprawdzonych technik usprawniających zapamiętywanie. Jedną z nich jest metoda zwana „RZYMSKI POKÓJ”. Głównym jej celem jest doświadczenie wpływu siły skojarzeń na skuteczność zapamiętywania. Metoda ta polega na skojarzeniu wyrazu, który chcemy zapamiętać ze znanym „miejscem” (zakładką pamięciową). Czyli na przykład „ołówkiem” (wyraz do zapamiętania) trafiamy na parapet (zakładka pamięciowa) itp.
Dla demonstracji techniki zwanej „rzymski pokój” podany zostanie przykład dotyczący zapamiętywania informacji o swobodach obywatelskich.
Zaliczają się do nich:
1. ochrona wolności osobistej,
2. wolność słowa i druku,
3. wolność zgromadzeń,
4. wolność kształtowania swojej pozycji gospodarczej,
5. wolność sumienia i wyznania,
6. nietykalność i bezpieczeństwo osobiste,
7. nienaruszalność mieszkania i korespondencji,
8. prawo do obrony przed sądem.
Otóż wyobraźmy sobie, że wchodzimy do swojego pokoju. Znajduje się w nim mnóstwo różnego rodzaju sprzętów, który można wykorzystać jako - zakładki pamięci (lub też popularne supełki na chusteczce). Wchodząc do pokoju wybieramy 8 elementów (w przykładzie będą to: drzwi, szafa, stolik, okno, komputer, żyrandol, dywan, telewizor; lepiej jednak wybierać je w trakcie nauki kolejnych fragmentów wiedzy).
1. Wyobrażamy sobie np., iż po zamknięciu drzwi, zrobionych ze stali uzyskujemy ochronę wolności osobistej. Drzwi zostały dostarczone przez państwo i są wykonane z najnowszej niezniszczalnej zimnej stali.
2. Otwieramy szafę, a w niej krasnoludki potajemnie drukują tajne gazety i ulotki. Wolność słowa jest zagrożona, a pomimo to drukowanie trwa. Lub też inaczej. Otwieramy szafę, a z jej wnętrza widać okno na drukarnię z biurka na piętrze. Drukuje się tam i głosi wolność słowa.
3. Przy stoliku zgromadziła się i krzyczy dziwne hasła charakterystyczna grupa osób (niech wzbudzą uśmiech). Niech będzie to zebranie ufologów i ich hasła, które przygotowują na najbliższe zgromadzenie.
4.Będąc przy oknie otwieramy je i rozrzucamy na zewnątrz całą walizkę pieniędzy. W ten sposób zamierzamy kształtować swoją pozycję gospodarczą – a raczej jej brak. Ale to nasze pieniądze i mamy z nimi prawo zrobić, co chcemy. Wybieramy życie w ubóstwie (szokujące? Tym lepiej, łatwiej zostanie zapamiętane).
5. Włączamy komputer i wchodzimy na swój blog, gdzie opisujemy, dlaczego pozbyliśmy się pieniędzy. Uważamy, że to pozwoli nam osiągnąć wolność sumienia i wyznania.
6. Żyrandol, jak fajnie byłoby zwisać z niego głową w dół. Mam w ręku pistolety i jestem Nietykalny niczym Leon Zawodowiec, choć moje bezpieczeństwo osobiste jest poważnie zagrożone.
7. Pod dywanem mamy schowaną swoją korespondencję. Jest ona nienaruszalna, tak jak całe moje mieszkanie. Gwarantują mi to stalowe drzwi, bo na prawne środki nie można liczyć.
8. W telewizorze podawana jest szokująca informacja – otóż sejm orzekł, że od dzisiaj bronić się przed sądem można tylko przy użyciu własnych pięści. Co to dalej będzie.
Dla utrwalenia warto jeszcze raz powtórzyć tą historię, stwarzając w wyobraźni wizualizacje. Metodę tę można zacząć ćwiczyć zaczynając od najprostszych przykładów. Na początku jednak warto się zastanowić, co może nam posłużyć jako „rzymski pokojów”, czyli zestaw elementów, do których możemy przywiązywać informacje. Może nim być wszystko to, co dobrze znamy, np. nasz własny pokój, klasa, sala w ulubionej knajpce, droga do szkoły, nasze ciało, rodzina, klasa, półki w szafie itp. W tej technice do rzeczywistych elementów w naszym umyśle przyłączamy wiadomości/informacje, które chcemy zapamiętać. To te elementy ułatwią wzbudzenie w nas odpowiednich skojarzeń i pomogą nam szybko przypomnieć sobie wszystkie informacje.
Natomiast tworząc skojarzenia, praca wyobraźni powinna przebiegać w następujący sposób:
1. Najpierw ZOBACZMY zapamiętywany element w wyobraźni, z powiązaniem miejsca, do którego jest przypisany.
2. Następnie POWIĘKSZMY go w wyobraźni tak jak przy pomocy lupy powiększającej.
3. Puśćmy go w RUCH, niech zaczyna się przemieszczać, tańczyć, kopać, jeździć itd.
4. Dodajmy zmysłowych wyobrażeń:
SŁUCHOWYCH – możemy usłyszeć w wyobraźni jak piszczy, trąbi, krzyczy wniebogłosy, syczy, miauczy, mlaszcze.
WĘCHOWYCH – możemy poczuć jak ładnie pachnie, przypomina różę, kwiaty, lub śmierdzi spalenizną.
SMAKOWYCH – możemy poczuć jak smakuje, jaki jest słodki, słony, pieprzny, ostry.
DOTYKOWYCH – możemy go dotknąć i np. z nim walczyć.